Τζιούστι, Ιωσήφ

(Giusti, 1809 – 1850). Διάσημος Ιταλός σατιρικός ποιητής. Γόνος παλαιάς και πλούσιας οικογένειας, σπούδασε νομικά στην Πίζα και το 1834 άρχισε να ασκεί τη δικηγορία. Αλλά μετά από λίγο καιρό, εξαιτίας της φιλάσθενης ιδιοσυγκρασίας του και του μελαγχολικού χαρακτήρα του, εγκατέλειψε το επάγγελμα. Τότε επιδόθηκε στη σατιρική ποίηση και το 1835, το ποίημά του Dies irae, το οποίο κυκλοφόρησε χειρόγραφο και ανώνυμο, κίνησε το ενδιαφέρον για την ελευθεροστομία του. Το 1836 έγραψε Το παπούτσι, στο οποίο ένα παπούτσι, που συμβολίζει την Ιταλία αφηγείται τα δεινοπαθήματά του. Ακολούθησαν πολλά άλλα σατιρικά ποιήματα, στα οποία ο Τ. μαστιγώνει την πολιτική και κοινωνική ζωή των Ιταλών των ημερών του. Τα έργα του Τ. κυκλοφορούσαν χειρόγραφα έως το 1844 όταν μια έκδοσή τους, που έγινε χωρίς την έγκριση του ποιητή, παρακίνησε τον Τ. να τα κυκλοφορεί τυπωμένα. Το 1848 εξελέγη αντιπρόσωπος στην εθνοσυνέλευση της Τοσκάνης, αλλά η στάση του σε αυτήν κατακρίθηκε από πολλούς ως αντιδραστική. Η κατηγορία αυτή καθώς και η επαναφορά, το 1849, του απολυταρχισμού, υπέσκαψαν οριστικά την υγεία του και τον οδήγησαν στον θάνατο. Ο Τ. διακρίθηκε για την αδρότητα των ποιημάτων και της γλώσσας του. Το έργο του είναι γεμάτο από θελκτικούς τοσκανικούς ιδιωματισμούς. Έγραψε επίσης Λόγο για τον βίο και τα έργα του Ιωσήφ Παρίνι και κυκλοφόρησε και μια Συλλογή τοσκανικών παροιμιών.